دومین پاییز

14 آبان 92

با شروع دومین پاییز، یه روز صبح که از خواب پا شدم تصمیم گرفتم موهای دانیال رو سرو سامونی بدم. اینقدر گفتن موهاشو از ته بزن تا خوب رشد کنه بالاخره جو گیر شدم و البته نه از ته ته بلکه با قیچی اون هم وقتی خواب بود، یه کم موهاشو خلوت کردم. همین!! آخه مگه مو داره که بخوام کوتاه کنم... یه ذره وزوزی های دورش رو چیدم و بیشتر شبیه پرز و پشم بود تا مو! ولی بعدش از نتیجه کار خوشم اومد و دانیال هم خیلی مرتب شد...

هوا دیگه سرد شده.. دنی کوچولو که در حال درآوردن دندونی های 5 و شش نیشه، دو هفته است که سرما خورده و خوب نشده.. درد داره و مدام بیقراری میکنه...

از شبکه پویا خوشش می آد.. کنترل رو می آره و می گیره جلوی تلویزیون تا براش روشن کنم.. با آهنگی که یه کم ریتم داره خودش رو تکون می ده و با آهنگی که یه کم غمگین و کنده سینه می زنه!! اینها رو نمی دونم از کجا یاد گرفته...

عاشق نی نی های دیگه است بس که خوش قلب و مهربونه.. تا اینجا هم که خودش رو بچه باهوشی نشون داده و به نظرم از بچه های هم سن خودش یه کم جلوتره..

مامانی داره براش ژاکت می بافه... عاشق این نوه یکی یه دونه است.. خوشبختانه دانیال رابطه خیلی خوبی با مامانی و بابایی داره (مامان و بابای خودم) وقتی جایی کار دارم می ذارمش پیش مامان و با خیال راحت می رم دنبال کارم.. دنی هم انگار نه انگار که من نیستم... خدا رو شکر بچه لجباز و بد عنقی نیست... این فسقلی و نیم وجبی با تمام سختی های که بزرگ کردن بچه داره شده تمام زندگی من و باباش...