غیبت سه ساله

سه سال چیزی برات ننوشتم، اما حالا که فکر میکنم می بینم باید از خیلی چیزا حرف میزدم و کوتاهی کردم. 

الان یه پسر شش ساله فوق العاده کنجکاو شدی.. پسری که رویای دانشمند شدن در سر داره و خیلی دقیق میدونه که چی میخواد، علاقه ات به نجوم و آسمان یه ذوق ارثی و ذاتیه که فکر میکنم با پدرت مشترک باشه، علاقه به نقاشی و خلاقیت عجیبی که داری همه رو شگفت زده میکنه و خیلی موارد دیگه که ما رو مجبور کرد دنبال یه مدرسه درجه یک تو تهران باشیم. و امروز بعد از یک ماه جستجو و  تست و مصاحبه و ... بالاخره برای کلاس اول ثبت نامت کردیم. خیلی جاها میگفتن چون سن ات هنوز 7 سال کامل نیست باید دوباره بری پیش دبستان، اما دبستان ... بالاخره تو رو پذیرفت. خوشحالم که برای پیشرفت تو همه تلاشمون رو کردیم و امیدوارم وقتی بزرگتر شدی بدونی که چیزی برات کم نذاشتیم به این امید که در زمان ناتوانی ما تو هم برای پدر و مادرت چیزی از وجودت کم نذاری...