روزهای کودکی

بالاخره روزهای درد و تب واکسنم تموم شد. آخه این چی بود برام زدن. کلی درد داشتم. این مامان و بابای منم که وقت ندارن وبلاگم رو بنویسن. یا میرن بیرون یا من اونقدر براشون کار درست می کنم که وقت آزاد اصلا ندارن. دو روز پیش بردنم حرم عبدالعظیم. من نمی دونستم کجا دارم می رم اما همین که رفتم چشمم به سقف و آینه کارها و لوسترای اونجا افتاد کلی ذوق کردم و تعجب که عجب یه همچین جاهایی هم تو این دنیا بجز خونه خودمون با خونه مادربزرگهام هم هست. اونقدر حواسم دادم به یه عالمه چیزای قشنگ که اختیارم رو از دست دادم و موقعی که مامان پوشکم رو عوض می کرد خراب کاری کردم، کلی خجالت کشیدم. امروزم که اومدم خونه مامانی، یعنی مامان مامانم. این مامانی هم که هم...

چیزای جدیدی دوباره یاد گرفتم، یکی اش صداهای عجیب و غریب درآوردنه.حس آدمیزادی بهم دست می ده، بابام میگه صدام مثل آواز نهنگهاست. من نمی دونم نهنگ مهنگ چی چی هست اما فکر نم کنم معنی بدی داشته باشه. حرفهای بقیه رو  زیاد نمی فهمم اما حس مثبت یا منفی اش رو می فهمم. وقتی باهام حرف می زنن فقط به صورتشون زل می زنم و لبخند می زنم. خیلی مودبانه!! آخ آخ حمام کردنم رو نگفتم. از حمام متنفرم، نمی دونم به کی رفتم!! ولی چون قدرت مبارزه کردن ندارم مجبورم بهش تن بدم. تو حمام هم از ترس و هم از عصبانیت صدام در نمیاد. مامانم قبلا فکر میکرد خیلی خوشم میاد که صدام در نمیاد، اما تازه متوجه شده که کاملا عکس این موضوعه چون وقتی می رم بیرون تازه یه دل سی...

مامان و بابای من نمی دونن که من تقریبا بیشتر چیزای دور و برم رو می فهمم و تو ذهنم ثبت میکنم اما نمی تونم بهشون بگم. خوب چیکار کنم فعلا اختیار دست و پا تکون دادن رو ندارم، زبونم هم که باز نشده، تنها راه ارتباطی من با اطرافیانم فقط گریه است و جدیدا هم که مثل آدم می خندم. الان دیگه با تعقیب مامانم با چشمام بهش فهموندم که می شناسمش و خود مامان هم اینو می دونه. بابا رو هم می شناسم چون وقتی چند ساعت نمی بینمش به محض دیدنش کلی براش می خندم اما خوب خنده های من و مامان با هم فرق می کنه، منظورم اینه که اختصاصی و سفارشیه دیگه. از دوربین عکاسی بدم میاد. شاید چون زیاد ازش سردرنمیارم این حس رو دارم. اطرافیانم هم که هی ازم عکس می گیرن، انگار تا حالا ب...

  سلام من دانیالم. ٢ ماه و ٩روزمه روز ٣١ شهریور ساعت ١٢.١٥ به دنیا اومدم. دیروز واکسن دو ماهگی ام رو زدم. خیلی درد داشت. مامانم به زور قطره استامینوفن آرومم کرده وگرنه دلم می خواد کلی گریه کنم و داد بزنم. این اولین نوشته های من توسط مامانمه. چیکار می شه کرد باید تابع تکنولوژی بود دیگه. بزرگ که بشم خودم خاطراتم رو می نویسم. ...